Ritüel.

Ev fazla ısınmıyor,sabahları yorganı üstümden attığım anda tüylerim diken diken oluyor,hafif bir ürperti,ne giyeceğim sıkıntısı,telefonun alarmını zaman durumuna göre biraz erteleniyor..Alarmı kurmama rağmen ne giyeceğimi düşünmekten,o ek zamanda bile uykunun tadını çıkaramıyorum.Zar zor kalkıyorum,buzdolabından bir türlü nerden geldiğini anlayamadığım dıt dıt sesini susturmak için mutfağa doğru yol alıyorum,ayağıma terlik giymeyi unuttuğumu farkediyorum ve parmak uçlarımda yürüyorum.
Sabahlarımın özeti bu.Öğlenlerimin,akşamlarımın özeti...

Özl...

nerdesin kimlesin, ne önemi var
ellerinle uğraşıp hala yara yapıyor musun
sokaklardan yuvarlanıyor musun
limon görünce, bira kapağı görünce gülüyor musun bilmiyorum.
gülmeni özl...

aldım,bıraktım,aldım...

sıradan bir akşam..sıradan olmayan bir kaç düşünce..aklıma düştü birden, kısa bir hikaye..yılın ilk karı, sokakta duruyoruz, hiçbir şey yapmadan, karşı karşıya, üzerinde hiç unutmadığım onu ilk gördüğümde de üstünde olan siyah büyük adam paltosu, boynumuzda atkı, başımızda bere..kar yumuşak yumuşak aşağı iniyordu.Neler konuşulduğuna dair en ufak bir şey yok aklımda.Aklımda olan tek şey iki kişi ve benim kendime göre büyük dışarıdan bakıldığında küçük bir fanusun içinde bir sürü heyecan ve mutlulukla nefes alışım(ya da alamayışımı mı demeliyim bilmiyorum..keşke o akşam almasaydı o küçük kar tanelerini suratımdan, keşke bıraksaydı onları suratımda..Keşke keşke..
Bir yerde bıraktım bu keşkeleri yolun kenarına, devam ettim.sonra tekrar aldım onları,daha bırakamadım..