5sn.

Metrodayım, saat sabah 8:39, işe gidiyorum.Bu sabah oturacak yer bulamadım metroda, kapının yanında durdum. İlk defa metroda ilk perona bindim, metrodan inince merdivenlere çok fazla yürümeyeceğimi bilmek güzel geldi.Evet bu doğru buna sevindim.Neyse, metronun gidiş yönüne ters durduğum için biraz midem bulandı,sonra çaprazımda oturan çocuğun okuduğu kitaba takıldı gözüm..evet kitap tanıdık, rengi gözü okuşayan, güzel bir lila.Çağrışımlar, anılar, kişilerin nesnelerle bağı orda göz önüne serildi. Kitap okuyan çocuk, okuduğu kitap, benim kitabı okuduğum zaman, bana o kitabı okutan, kitap üzerine konuşulanlar, ilişki, ilişkinin üzücü vakitleri...bu sıralamanın insan beyninde yakşalık 5 saniye sürmesi gerçekten akıllara zarar bir durum.tüm o anıları 5 saniyede özetlensin diye mi yaşadım! aslında 5 saniye değil de keşke 1 saniye bile hatırlanmasın istiyorum bazen. Neyse, nefes aldığım sürece, insanları kitap okumaktan uzak tutamayacağıma göre, anılarımı da kendimden uzak tutamayacağım..GÜNAYDIN