İnsanın hayatında rutininin,uğraştığı bir şeylerin olması ne kadar önemliymiş meğersem..Düşünmek istemediklerinizi devamlı düşünür hale geliyorsunuz.Demek her şey, tüm o iş hayatının, sorumlulukların sıkıntısına katlanmak, bu boşluğu, düşünmeyi engellemek içinmiş, delirmeyi engellemek içinmiş..
O kadar çok düşünür hala geliyosunuz ki, düşündüklerinizi bir türlü prtaiğe dökme ihtiyacı gereksiz yere aklınızı meşgul etmeye başlıyor..Kendimi bu prtaikten uzak tutmak için, sokaklara attım.Yeni bir bilgisayarım oldu ve bu bilgisayara kılıf almak için Eminönü'ne gittim. Normal şartlar altında, sadece bir kılıf için deliler gibi Mercan yokuşunda çantacıları gezmezdim ve bilgisayarı almamın üzerinden seneler geçmesine rağmen ben hala kendime bir kılıf almamış olurdum ve her fırsatta "ya bir türlü de şu kılıfı alamadım" derdim. Neyse düşünmenin bu kadar ayrıntılı saçma cümleler kurmak gibi gereksiz bir yanı da var. Evet sonuç olarak kılıf aldım ve Beyazıt meydanına doğru yürüdüm..Meydanda hanımların ve erkeklerin ayrı yerlerde durduğu, Mısır'daki olaylar temalı bir gösteri vardı,aralarından sıyrıldım ve tramvaya doğru yürüdüm..O kadar.
Bu yazıdan çıkarılacak herhangi bir mesaj vs. yoktur.Herkese iyi akşamlar.
