Istanbul ayaklarım altında sanki bu gece..her şeye sahip olabilirim, her şey benim olabilir..Istanbul insana her şeyi yapabilir, yaptırabilir; yükselttiği gibi indirebilir, mutluluktan uçurduğu gibi üzüntünün dibine sokabilir..
Terastayım, gerçekten ayaklarımın altında İstanbul.Sağımda Eminönü, karşımda Üsküdar, boğaz..İnsanın nasıl da gözünü boyuyor ama! Az değil bu İstanbul.Bir taraftan muhteşemliği ile gözleri boyarken, bir taraftan da nasıl içine alıyor, siz kendinizi bırakırsanız. Bu öyle böyle bir içine alma değil ama resmen bir labirente sokuyor sizi, çık çıkabilirsen..
Labirentten çıkmaya çalışıyorum. Bayadır uğraşıyorum. Ama benden çok ümitli İstanbul,bırakmıyor..Çalışanını elden kaçırmak istemeyen, azimli bir patron gibi..tuttukça tutuyor beni,sabrımı ölçüyor,ne yaptığımı izliyor, kararlarımı tartıyor ama erken yeniliyorum sanırım..tesadüfleri, sınavları, karşıma çıkardıkları kolay değil.Yine de seviyorum onu, ne kadar onu terk etmeye çalışsam da, bir taraftan da ilişkiyi kurtarmaya çalışan sevgili gibi,çırpınıyor..
Çırpınmasa bu kadar keşke,yapmasa bunları..Bıraksa beni,kanatlarımı geri verse bana,hayatımdaki insanları al be İstanbul,karşıma çıkarma bunları, uzaklaştır beni onlardan, yoksa ben uzaklaşacağım..İlişkimiz başka türlü yürümez..
